Олтин фонар
Инсон бўлиш унчалик ҳам осон эмас! Мяо Сю мушук икки оёқли ҳаётнинг барча қийинчиликларини ўз бошидан ўтказди.
Жаннатий ҳаёт
Мяо Сю мушук бой хўжайиннинг уйида яшарди, унга олтин тоғлари ва бутун бир артефактлар коллекцияси тегишли эди. Юмшоқ севимли мушук хўжайиннинг хазиналари орасида тез-тез сайр қилиб, сақлаш жойига ёки том орқали, ёки пастдан кириб, ёки хазиначи хўжайиннинг бойлигини санаб турганда очиқ эшикдан кириб кетарди.
Албатта, хазина яхши қўриқланарди, аммо ким мушук туфайли хавотирга тушарди? Қўриқчилар унга ҳеч қандай эътибор бермасди, чунки Мяо Сюдан ўғри чиқиши жуда шубҳали эди.
Олтин қафасда эркинлик йўқ…
Мушукка хўжайин уни ҳамма нарсада чеклаши ёқмасди! Баъзан у ўз севимлисини айрим хоналарга киритмасди, баъзан эса уни дивандан қувиб юборарди, қўлида тапочки билан, Хитойдаги энг зўр муйлак эгасига ҳурмат кўрсатишни унутган ҳолда.
Эҳтимол, Мяо Сю ўзига ўйлаб топилган унвонни бериб, уни ҳақиқатан ҳам муносиб деб ишонган. Мушук эркинлик ва мустақилликка эришишни орзу қиларди, масалан, инсон бўлиб ёки бошқа бирор йўл билан.
Сеҳрли фонар
Бир куни Мяо Сю тун орасида хазинага кирди. Ҳеч қандай ўғирлик учун эмас, балки сайр қилиш ва ухлашдан олдин фалсафий мулоҳазаларга берилиш учун.
Турли хил реликвиялар қаторлари орасида сайр қилиб, мушук сариқ ёруғлик билан ёритилган фонарни топди. Маълум бўлдики, артефакт сеҳрли экан, музейдаги эски-уску эмас!
Сеҳрли руҳ
Мяо Сю фонарни панжаси билан тегди ва у ердан руҳ чиқиб, мушукни қўрқитди. Аммо, бахтга кўра, у меҳрибон экан, қизиқувчан мушук учун. Руҳ мушукдан нима кераклигини сўради, яна шундай кеч вақтда. Шундай қилиб, улар гаплашиб кетишди. Сўздан сўзга, Мяо Сю сеҳрли мавжудотга ўз орзусини айтди.
Руҳ тўсатдан топилган дўстининг инсон бўлишни истаганини амалга оширишни таклиф қилди. Албатта, Мяо Сю рози бўлди, хурсанд бўлиб бошини қимирлатди…
Хурсандчилик ва оғриқ
Мушук инсонга айланди. Аввалига унинг хурсандчилиги чегарасиз эди! Қўллари ва оёқларига қараб, Мяо Сю бирдан тушунди, у эски уйда яшарди ва унда деярли пул йўқ эди. Маълум бўлдики, одамлар ҳаётларини таъминлаш учун ишлашлари керак – бу факт собиқ мушукни жуда ҳайратлантирди.
Мяо Сю тўрт оёқда юрган пайтда яшаган уйлар унга қиммат бўлиб чиқди. Унинг иши оғир эди, лекин унга кам тўлашарди, бундан ташқари, бошлиқ доим бақирарди, шундай баланд овоздаки, янги инсон бўлган Мяо Сю унга оёғини тишлаб ёки юзини тирнаб ташлашни жуда истарди!
Ортга йўл йўқ!
Инсон ҳаётининг барча қийинчиликларини билиб, Мяо Сю хафа бўлди. Энди у яна мушук бўлишни истарди ва ҳатто собиқ хўжайиннинг артефактлар сақлаш жойига киришга уриниб, сеҳрли фонарни топиб, руҳдан ҳаммасини қайтадан ўзгартишни сўрашга ҳаракат қилди.
Лекин ким уни киргизарди! Қўриқчилар уни қувиб чиқариб, бой хўжайиннинг ҳудудига киришни тақиқлашди.
Мушук бўлишни истаган киши нималарга қодир
Мяо Сюга ўз уйига тун орасида киришга тўғри келди. У сезилмасдан қолишга муваффақ бўлди, чунки у бу ерда ҳар бир бурчакни ва қўриқчиларнинг одатларини яхши биларди. Унинг бахтига, бу тун хазиначи хўжайиннинг пулларини қайта санашга тайёргарлик кўраётган эди. Мяо Сю уни эшикни очганида уриб, хазинага кириб кетди. У ерда у тезда сеҳрли фонарни топди.
Албатта, руҳ дўстини таниди, у ҳаммасини қайтадан ўзгартишни илтимос қилди. Кулиб, у сеҳрли сўзларни айтди ва Мяо Сю яна тўрт оёқда туриб, хурсандлик билан муриллаб турди. Энди у тушунди, мушук бўлиш унчалик ҳам ёмон эмас экан!
